René van Nie (Overschie 1939 - Aruba 2017) was een Nederlands cineast, scenarioschrijver en schrijver. Als cameraman maakte hij meer dan 4000 nieuwsonderwerpen over heel de wereld. Daarnaast schreef, produceerde en regisseerde hij talloze documentaires en vijf speelfilms, waarvan Kind van de zon zijn befaamdste is.
Zijn autobiografie leest als een jongensboek. Hij laat in zijn boek mensen uit de filmwereld met wie hij gewerkt heeft – en die soms zelfs al dood zijn – bij hem aanschuiven op het terras aan de diepblauwe zee op Aruba, om herinneringen op te halen. Herinneringen die nooit eerder gepubliceerd zijn.
Een enerverend leven in Nederland en op Aruba, als weeskind, als zwerfjongere, als journalist en schrijver (en als sigarenboer!), maar vooral als filmmaker wordt beschreven met humor en zelfspot.
NRC-journalist Hans Beerekamp over Van Nie: “Zijn naam is, geheel ten onrechte, uit het collectieve filmgeheugen gewist.”
Bas Agterberg, conservator Beeld & Geluid: “Met de films Bronbeek bijvoorbeeld (1969) en Buskando (1973) thematiseerde hij de koloniale geschiedenis. (…) Maar al te vaak blijkt een oeuvre veel rijker dan we ons herinneren.”
Rommy Albers en Frank Roumen, van Filmmuseum Eye: “Met deze publicatie wordt de Nederlandse filmgeschiedenis nog rijker beschreven en gedocumenteerd.”
