De eerste diagnose was dat het gezwel niet operatief verwijderd
kon worden en dat Johan nog twee tot drie maanden te leven
had. Een onvoorstelbare angst maakte zich van mij meester.
Hoe was dit mogelijk? Waarom gebeurde dit? Hadden wij
God niet liefgehad en Hem niet met ons leven gediend? Hadden
wij Hem niet gezocht in de donkerste momenten van ons
leven, en niet geprobeerd Hem te eren in alles wat we deden?
Carolyn en Johan Ros leefden met God en werkten in zijn koninkrijk,
maar een hersentumor bracht Johans stem tot zwijgen en zijn lichaam
tot stilstand. De dromen voor hun leven vervlogen.
Op fascinerende wijze beschrijft Carolyn hoe zij in dit lijden op zoek
ging naar God, en hoe zij zich keer op keer in haar verdriet toevertrouwde
aan zijn zorg. Ze werden als man en vrouw, en als gezin, niet
beschaamd. God vervulde zijn beloften en was er, heel de tijd.
Dit boek zal iedereen bemoedigen die, net als Carolyn en Johan, dingen
te dragen krijgt die niet alleen te dragen zijn.
