In de Durmevallei bij Tielrode ligt een opmerkelijke tuin die algemeen bekend staat als de Durmetuin. Gedurende een erfpacht van bijna honderd jaar is deze tuin liefdevol vormgegeven en onderhouden door de familie Wittebroodt. Het verhaal begint bij generaal Arthur Wittebroodt en eindigt in 2020, wanneer zijn kleinzoon Christian er noodgedwongen en met spijt in het hart afscheid van neemt.
Als laatste van de erfpachthouders brengt Christian Wittebroodt het relaas van een merkwaardige symbiose tussen de tuin en de familie. Hij geeft een gloedvol verslag van zijn avontuur als rentmeester en verzorger van de tuin en als curator van tentoonstellingen waarin hij op zoek ging naar het mysterie dat natuur en kunst met elkaar delen.
De auteur put uit vele herinneringen en reconstrueert een stuk familie-, dorps- en natuurgeschiedenis. Alleen al daarom is zijn boek belangrijk. Maar waar het echt om gaat is dit: Christian is een spreekbuis van ecosystemen, van bomen en van bossen. We doen er goed aan om naar hem te luisteren, zijn stem vertolkt de verzuchtingen van een ontelbaar aantal levende organismen.
Christian Wittebroodt studeerde morele en religieuze wetenschappen. Hij is auteur van verschillende publicaties over kunst, religie en ecologie en was curator van verschillende tentoonstellingen rond dit thema. Als dendrofiel heeft Christian een natuurlijke voorliefde voor de eik. Ruim honderd soorten staan er in de Durmetuin, waarvan hij de meeste zelf aanplantte.
