Het handelen van politiebeambten ligt onder een vergrootglas. Berichten dat misdragingen onder de pet worden gehouden, tasten het vertrouwen in de politie aan. De buitenwereld weet vaak niet dat de politie een gedifferentieerd integriteitsbeleid heeft, uiteenlopend van een goed gesprek met de betrokkene tot aan het instellen van een strafrechtelijk onderzoek.
Disciplinaire onderzoeken horen daar ook toe. Deze publicatie doet verslag van een onderzoek naar de kwaliteit van het (disciplinaire) onderzoeksproces. Disciplinaire onderzoeken bieden de politieleiding de mogelijkheid om vast te stellen of een vermoeden van misdraging juist is. De uitkomst van zo’n onderzoek stelt de leiding in staat om het gerucht te ontzenuwen of de betrokkene een disciplinaire straf toe te delen. Met alleen de vaststelling van de juistheid of onjuistheid van het vermoeden is het politiële bevoegd gezag echter niet altijd goed gediend. Zij zal bij een vastgestelde misdraging ook moeten beoordelen of de organisatie verder kan met de overtreder en hoe herhaling kan worden voorkomen.
In deze studie worden de disciplinaire onderzoeken niet primair juridisch belicht, maar geplaatst in een breder kader van het politiële integriteitsbeleid en het organisatorisch en maatschappelijk functioneren van de politie. De publicatie sluit af met aanbevelingen voor verbetering.
