De dichter van deze verzen ervaart al vanaf zijn jeugd een soort stroom van muziek, die soms woorden oproept: de muziek stroomt, woorden vallen als blaadjes op het stromende water. Die stroom is overal en kan alle kanten uitgaan. Soms groeit er een gedicht uit. Soms stroomt de vloed nergens naar toe en komt er dus geen gedicht. Soms is het gedicht er in één keer, maar het kan ook maanden wroeten voor het aan de oppervlakte komt.
Hans (J.M.A.) Franse schreef een zevental gedichtenbundels, vaak geïnspireerd door reizen en ervaringen in veel gebieden en veel steden, ‘overal en allenthenen’. Deze soms korte en lyrische gedichten ontstonden in veel steden en landen door een ervaring, een geur, een beeld: overal, ze gaan alle kanten uit.
Er zijn wat lossere, sprankelende gedichten bij, maar naar het einde van de bundel na een reeks bijna surrealistische dromen eindigt de poëzie met een aantal herinneringen die vaak tot op het bot gaan. Ten slotte komt de zwerver thuis.
