Joris van Severen (1894-1940) is een politicus die blijft fascineren.
In deze nieuwe biografie gaat Luc Pauwels dieper in op het leven, het denken, maar ook de liefdesavonturen van Van Severen. Hij brengt de huidige stand van het historisch onderzoek samen in een nieuwe synthese die leest als een roman.
Notariszoon Van Severen leert aan het IJzerfront de sociale werkelijkheid kennen in al zijn rauwheid. Boerenzonen en arbeiderskinderen worden door de in meerderheid Franstalige officieren de dood ingejaagd. Hij sluit zich aan bij de geheime frontbeweging, wordt een overtuigd antimilitarist en juicht de bolsjewistische revolutie in Rusland toe.
In het geteisterde Vlaanderen van na 1918 zoekt Van Severen naar orde en zingeving. Hij wordt Vlaams-nationaal volksvertegenwoordiger voor de Frontpartij. De praktijk van het parlementaire stelsel ontgoochelt hem ten gronde.
Hij sticht het Verbond van Dietse Nationaal Solidaristen (Verdinaso) die als een elitebeweging het volk moet voorgaan. Op weg naar herstel in een Heel-Nederlands staatsverband. Geen geweld, maar overtuigen door het voorbeeld te geven.
Later verbreedt hij zijn Heel-Nederlandse visie tot wat we nu Benelux noemen. Zeg maar de Nederlanden zoals vóór 1830. De partijpolitiek verafschuwt hem, maar binnenskamers spreekt men vaak met respect over hem.
Van Severen zit op één lijn met koning Leopold III en wil ons buiten een volgende wereldoorlog houden. Op 10 mei 1940 wordt hij aangehouden door de Belgische Staatsveiligheid. Die draagt hem wederrechtelijk over aan de Franse militaire overheid. Op 20 mei wordt Joris van Severen vermoord.
Een tragisch leven in een nieuw licht.
