Visrechten en verhandelbaarheid in Nederland en Europa onderzoekt en beschrijft het ontstaan, de ontwikkeling en de werking van het gemeenschappelijk visserijbeleid en de gevolgen van de verhandelbaarheid van de visrechten. Het gevolg van deze handel in individuele visquotums is dat steeds meer visrechten in eigendom komen van een steeds kleiner wordende groep (vermogende) vissers, zoals de grote rederijen, verwerkers en handelskantoren. Dit leidt tot een absolute machtspositie van enkele grote partijen in de visserijsector.
In het Europese mededingingsrecht is een machtspositie op zich niet verboden, tenzij er misbruik van wordt gemaakt. Daarnaast is de invloed van de visserijsector op de producenten en brancheorganisaties en de non-gouvernementele organisatie (NGO) van belang. Tevens strekt deze invloed zich uit tot het overheidsbeleid. Deze invloed is zo groot, dat dit leidt tot kennisverlies op de departementen, de zogenoemde ‘capture of the regulator’. Dit betekent dat enkele grote visserijbedrijven in combinatie met de producenten en brancheorganisaties en de NGO zowel het nationale als het EU-visserijbeleid bepalen.
Dit onderzoek toont aan dat de juridische elementen en hun verhouding tot elkaar hebben geleid tot een complexe situatie, waarbij men niet kan stellen dat alléén de verhandelbaarheid van de visrechten of een té hechte samenwerking van de overheid met de visserijsector tot een machtspositie heeft geleid. Het was een complex van gevolgen dat vervolgens weer tot een complex van vervolggevolgen heeft geleid.
De auteur geeft vervolgens gedetailleerde juridische oplossingen voor bovenstaande problematiek, die even simpel als doeltreffend zijn.
