In mei 1942 werd Wim den Hertog, predikant te Noordwijkerhout, op het Binnenhof te Den Haag ontboden voor een verhoor door de Sicherheitsdienst. De uitnodiging viel hem ten deel wegens uitlatingen die niet strookten met de visie van de bezetter. Tijdens het verhoor liet hij zich niet tot andere gedachten brengen. Het leverde hem een gevangenschap van bijna drie jaar op, eerst in kamp Amersfoort en daarna in Dachau. Gescheiden van zijn gezin en gemeente doorstond hij de verschrikkingen van het kamp en werd er in mei 1945 door het Amerikaanse leger bevrijd. Een belangrijke levenslijn tijdens zijn gevangenschap was de correspondentie, die hij met zijn vrouw Corrie mocht voeren. Kort na de oorlog heeft Wim zijn ervaringen in een aantal lezingen met geïnteresseerden gedeeld. Hij vond dat de mensen er recht op had te weten wat hem precies was overkomen. Het was tevens een waarschuwing om een volgend Dachau te voorkomen. De tekst van die lezing is in dit boek opgenomen. Het schetst het grauwe verhaal van zijn gevangenschap. Daarnaast bevat dit boek alle bewaard gebleven brieven die hij en Corrie uitwisselden, waarin het verhaal van thuis tot leven komt.