Theo van Loon (Maastricht 1920 – Hengelo 1945) komt als tiener in 1935 naar Hengelo. Het gezin van Handels- agent-Inspecteur bij de Nederlandsche Spoorwegen (NS) Adriaan van Loon komt aan de Deldenerstraat 115 te wonen. Na een onbekommerde jeugd gaat Theo naar het Lyceum Hengelo alwaar hij het gymnasium volgt. Op advies van zijn vader solliciteert Theo in Utrecht voor de Opleidingsschool van de dienst van Exploitatie van de NS. Op een feestavond van deze bedrijfsschool leert hij in 1942 zijn latere verloofde Jeanne de Bruijn kennen.
Vader en zoon van Loon ‘beheersen’ het goederenverkeer op dit belangrijke station in al haar facetten.
Over goederensoorten en -transporten heeft Theo veel vitale informatie. Op een drukke zaterdagmiddag 18 maart 1944 verricht Theo als spoorman een eerste heldendaad; hij weet eigenhandig een munitiewagon, die is beschoten en in brand is geraakt, los te koppelen van een langere munitietrein, die in zijn geheel dreigt te ontploffen. Hengelo is voor een ramp behoed.
Als in september 1944 de Nederlandse Binnenlandsche Strijdkrachten worden gevormd is Theo van de partij. In april 1945 voert ‘soldaat’ van Loon van de BS samen met 24 strijdmakers een verbeten strijd om behoud van de Electrische Centrale te Hengelo. In deze strijd verliezen drie BS-’ ers hun leven, waaronder Theo van Loon.
De auteur, gepensioneerd spoorman, Martin Meijerink (Oldenzaal 1935) komt in 2013 voor het eerst in aanraking met een klein monument dat NS-collegae van Theo van Loon, aan de Grobbenweg te Hengelo, voor hem hebben opgericht. Het is verwaarloosd. Met dit boek wordt het bijzondere leven van Van Loon wederom in de schijnwerpers gezet. In 2018, het ‘Jaar van het Verzet’ wordt aan Theo van Loon een grootse Ode gebracht; een tentoonstelling over zijn leven en zijn rol voor een Vrij Vaderland.
