Willem Kloos was een briljant dichter, een scherp criticus
en de onbetwiste leidsman van de Tachtigers. Tot in de
jaren dertig werd hij aanbeden én verguisd - nu leeft hij
voort in een aantal klassieke gedichten. Kloos bracht het
tijdschrift De Nieuwe Gids naar grote hoogtes en diepe
dalen, verkeerde in een permanente staat van armoede
en drankzucht, en dreef zijn kring van vrienden tot
wanhoop. Later werd hij verzorgd door zijn vrouw en
schoonzuster, met als enig houvast het tijdschrift, dat
na zijn dood in de handen van fascisten roemloos ten
onder ging.
In Willem Kloos (1859-1938). O God, waarom schynt de zon
nog! beschrijven Peter Janzen en Frans Oerlemans het
turbulente en vaak tragische leven aan de hand van talloze
nieuwe feiten en vele, dikwijls niet eerder gepubliceerde
foto's. Ze rekenen af met de hardnekkige mythe
dat Kloos de ontwerper was van zijn eigen grootheid
en werpen een nieuw licht op zijn obsessieve verlatingsangst.
Ook schenken ze uitgebreid aandacht aan zijn
aftakeling in de jaren negentig en zijn opname in een
psychiatrische kliniek, waar hij werd onderworpen aan
elektrotherapie.
