de 366ste dag:
‘Dit is geen schrikkeljaar. Er is maar een schrikkeljaar eens in de …’
‘… vier jaar. Weet ik,’ onderbreekt hij haar. De vogel zet zijn veren op, alsof hij het
koud heeft, en strijkt ze dan met zijn snavel plat. ‘In schrikkeljaren krijg ik één dag.
In andere jaren glip ik een beetje tussen de kieren door.’
Lissa loopt. Haar voeten brengen de straten in kaart, en haar verstand houdt haar emoties in toom.
Het zegeviert over haar kinderlijke fantasieën, waarin elk verhaal een happy end had. De realiteit is anders.
Dat weet ze sinds het overlijden van haar moeder maar al te goed.
Maar dan ontmoet ze op een van haar wandelingen een vreemde, sprekende vogel. De 366ste dag, noemt hij zichzelf.
Hij nodigt haar uit op een merkwaardige reis. Lissa volgt hem door seizoenen en schilderijen, sneeuwwervelingen en
schaduwrijke wouden … tot ze oog in oog komt te staan met wat voorgoed verloren leek.
En dan rent Lissa, zo hard ze kan. Maar waarheen?
Amélie Poulain meets Le Petit Prince.
Een magisch-realistisch, sprookjesachtig verhaal over verlies, loslaten… en vinden.
Petra Doom:
Petra schreef dit verhaal voor een poëzie-en-muziek-avond, die ze samen met haar zus verzorgde op de openingsavond van een tentoonstelling. De kunstenaressen Annemie Bockstaele en Nieke Van Zeghbroeck werden toen gegrepen door De 366ste dag. Het project groeide uit tot een een dichtbundel, een cd en dit boek.
