In 1987 vertrekt journalist Rik van Boeckel voor een reportage naar het toenmalige Tsjecho-Slowakije. Hij interviewt er dissident Vaclav Havel en fotograaf Jan Saudek. Van Boeckel is tevens slagwerker en leert in Senegal de muzikale taal van West Afrika kennen via ontmoetingen met Youssou N’Dour en Baaba Maal. Zijn reisverhalen vertonen een grote diversiteit. De rode draad wordt gevormd door zijn twee grootste passies: kunst, en vooral: muziek. Zij spelen een voorname rol in de reisverhalen over Tsjecho-Slowakije, Senegal, Andalusië, Griekenland, Hongarije, Honduras en Mallorca. Afrikaanse drums, flamencoklanken, Nederlandstalige pop, zigeunerhymnes, Hondurese marimba’s en préludes van Chopin worden beschreven met het scherpe oog van de musicerende reiziger en journalist. Van Boeckel voert de lezer langs historische plekken, oude steden en ongerepte natuurgebieden. Hij heeft een scherp oog voor alles om zich heen. Maar wat hij beschrijft, de muziek reist altijd met hem mee.
