Een radicaal idee
De nabij–de–doodervaring (NDE) is een zeldzame en bijzondere ervaring die mensen onverwacht overkomt. De NDE vindt veelal plaats op de rand van de biologische dood, en is van alle tijden en bekend uit vele culturen.
“Wat gebeurde is dat ik mij opeens ervan bewust werd dat ik boven het voeteneind van de operatietafel zweefde en lag te kijken naar de drukte beneden rondom het lichaam van een mens. Al gauw realiseerde ik mij dat het mijn eigen lichaam was. Ik zweefde daarboven dus, boven de lamp, maar daar kon ik dwars doorheen zien. Ik hoorde ook alles wat er gezegd werd (…) Wat nog vreemder was: ik hoorde ze niet alleen praten, ik kende ook de gedachten van eenieder die daar rondliep, zo kwam het mij voor.”
De NDE is bijzonder vanwege de buitengewone ervaring van de mens die zich – schijnbaar of blijkbaar – vrij van het fysieke lichaam beweegt. Vanuit dat hoger perspectief heeft men waarneming van normale gebeurtenissen in de omgeving. Bij een diepere NDE komt men in een kennelijk niet-tastbare dimensie van licht aan, waar men intense liefde en gedragenheid ervaart.
Eenmaal ‘terug’ op aarde in het fysieke lichaam kan de levenshouding van de NDE-er zich aanzienlijk verzachten. Men is door de NDE persoonlijk overtuigd geraakt van de duale aard van de mens. Kortom, er is iemand iets heel bijzonders overkomen.
Er is intussen al langere tijd wetenschappelijk onderzoek gaande naar de NDE. De verklaringsmodellen leiden tot veel discussie. Uit de esoterie is het concept fijnstoffelijkheid een goede mogelijke verklaring. Dat is tegenwoordig een radicaal idee. Het zet de NDE in een ander licht.
De NDE in een ander licht
