In ‘De straatwaarde van de ziel’ ontfermt Roel Bentz van den Berg zich over talloze onderwerpen. De gewetensvraag van een oude filosofieprofessor, Bob Dylan die in de jongenskamer van Neil Young voor het raam staat om te ‘zien wat Neil zag’, Nietzsche die een paard omhelst, het karkas van een woonschip, stemmen die soul zingen, het stratenplan van ieders innerlijke stad, een achtergelaten regenjas, paarse plastic tas – waar het ook begint, het is bij Roel Bentz van den Berg altijd middenin: een plek waar het bewustzijn zich even van zijn boeien kan ontdoen. Met zijn avontuurlijke manier van denken, zijn betoverende stijl en lichte toon, dansend bijna, weet deze begenadigde persoonlijk essayist keer op keer een bezield verband te leggen tussen zijn onderwerp, hemzelf en de rest van de wereld.