De moord op de kunst: het klinkt als de titel van een thriller. En dat is de geschiedenis van de kunstfilosofie ook. Ze begint met een veroordeling van formaat. De Griekse denker Plato wilde kunstenaars en dichters verbannen uit zijn ideale staat.
Daar tegenover staat, vanaf de achttiende eeuw, de romantische verheerlijking van de kunst. Dan is kunst juist de drager van een waarheid die de filosofie niet in concepten kan gieten.
Moord op de kunst, of verheerlijking van de kunst. In beide gevallen betekent het dat kunst de denkers uitdaagt. In de esthetica werd kunst een voorwerp voor het denken. Een ‘denkding’.
Dit boek traceert de geschiedenis van de kunstfilosofie. Daarmee is het tegelijk een dwarsdoorsnede van de westerse filosofie. Het is bovendien een van de weinige overzichten die uitgebreid aandacht besteed aan de bijdrage van de islamitische filosofen. Elke filosoof wordt ingeleid met een biografische schets. Daarna volgt telkens een bespreking van diens theorie van de kunst.
Thomas Crombez is docent kunstfilosofie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (AP Hogeschool Antwerpen) en aan Fontys Hogeschool voor de Kunsten (Tilburg).
